بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ (92- انبیا)
وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ ۖ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ (93- انبیا)
فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ (94- انبیا)
به نظر من این سه تا آیه در مورد مسأله شیعه و سنی هست. البته اینو جایی نخوندم و ارزش علمی نداره.
می فرماید که دین اسلام یک دین واحد هست و من پروردگار شما هستم پس مرا عبادت کنید.
درحالیکه این دین را بین خودشان قطعه قطعه کردند و همه اونها به سوی ما برمیگردند.
پس هرکس از کارهای خوب انجام بده درحالیکه مومن هست پس سعی و عملش ضایع نمیشه و ما حافظ و کاتب عمل او هستیم.
فکر کنم لازم نیست اینو جایی بخونم و پرواضحه که منظور شیعه و سنی هست.
نکته ای که برای من قشنگ و تاثیر گذار بود اینه که الان که تو وضعیتی افتادم که احتمال میدم که اهل سنت عقایدشون عقاید اصلی باشه ولی هرچی تلاش میکنم حقیقت رو تشخیص بدم نمیتونم لازم نیست خیلی نگران باشم. همین که ایمان دارم به خدا و اسلام تا یه حدی کارم درسته.
هربار که میخوام وضو بگیرم ترس وجودمو میگیره که خدایا نکنه دارم اشتباه میگیرم؟! نکنه باید برعکسی دستامو بشورم!
شاید به نظر شما مسخره بیاد این حرف ها و این شک ها
برای منم قبلا اگه کسی میگفت مسخره بود. ولی الان بدجور درگیرش شدم. و این مساله باعث شده حتی به این فکر بیفتم که نکنه لقمه ای که دارم میخورم مشکل داره که ایمانم مشکل پیدا کرده. من که قبلا خیلی دلم قرص بود. به همسرم هم گفتم خندید با حالت تمسخر. دیگه نهایت گستاخی بود که بهش گفتم نکنه لقمه مون مشکل داشته باشه و اون بیچاره گفت اگه مشکل از لقمه بود خب منم باید ایمانمو از دست میدادم! ندادم که! خخخخخ راست میگه. مشکل از منه.
یه بار تو یکی از کتاب های استاد مطهری خوندم که شک و شبهه چیز بدی نیست اتفاقا خوبه نشانه رشد فکری هست. و وقتی آدم فکرش رشد میکنه به شک میفته و همچین چیزایی عینش رو یادم نیست. حتی اسم کتاب هم یادم نیست ولی مطمین هستم حرف استاد بود چون وقتی کتاب های ایشون رو میخونم صورتشون جلو چشممه با اون همه ریش انگار خودشون دارن با اون لهجه و لهن خاصشون باهام حرف میزنن. برای همین به فال نیک میگیرم شاید نتیجه این شک و شبهه چیز خوبی بشه.
به امید خدا
به یاد خدا باشید…
داعی الی الله
آخرین نظرات