سلام
يَا يَحْيَىٰ خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا (12/سوره مبارکه مریم)
(چون سه ساله شد به وی خطاب کردیم که) ای یحیی، تو کتاب آسمانی ما را به قوت فراگیر، و به او در همان سن کودکی مقام نبوت بخشیدیم.
وقتی با این آیه ها برخورد می کنم که درمورد خوبی یه انسان در دوران کودکی اون حرف می زنه، دلم خیلی می سوزه. من اصلا دختر خوبی نبودم. با اینکه در یک خانواده مذهبی و فرهنگی بودم ولی وقتی براشون تعریف می کنم که من این کار رو کردم و اون کار رو کردم و الان پشیمونم نمی دونم چه کار کنم و اینا، تعجب می کنن می گن واقعا تو این کارها رو کردی؟ ما اون موقع کجا بودیم که هیچی بهت نگفتیم؟
یکیش رو به عنوان نمونه می گم و بریم سر اصل مطلب: داداشم یه دوست داشت که لکنت زبان داشت و هروقت میومد خونمون می رفتن تو اتاق داداشم که درسی چیزی بخونن من بدجنس می رفتم در اتاق رو باز می کردم و می گفتم ا ا ا ا احمد آقا بیاید چایی ببرید! (اسم داداشم احمد هست) واقعا خیلی غصه می خورم. از این دست کارها خیلی زیاد کردم. (البته 7 یا 8 سالم بیشتر نبود اما خیلی ها تو بچگیشونم ازین کارا نکردن.)
این کارهایی که من کردم دقیقا نقطه مقابل حکمت هست.
وقتی خدا می فرماید که ما در کودکی به یحیی حکمت دادیم و در کودکی او رو به مقام نبوت رسوندیم یعنی همچین چیزی ممکن هست نه اینکه معجزه باشه ممکنه. می دونید چرا این رو می گم. چون مصداقش رو دیدم…
یه پسر 5 ساله بود به اسم محمد حسین طباطبایی که زمان بچگی ما برای همه آرزو بود که بچه اونها هم اونطوری بشه!
نمی دونم می شناسید یا نه. در سن 5 سالگی حافظ کل قرآن بود با معنی و با زبان اشاره!
من که حتی نمی دونم تصور کنم همچین چیزی رو، مگه میشه؟!!!
بله می شه. خدا هم می گه میشه.
این فکرها برای من مثل یک جرقه بود.
پسرم 1 سال و 2ماهه هست. از 8 ماهگی براش کلیپ های زبان انگلیسی گذاشتم که با اونها مانوس بشه و کم کم دو زبانه بشه. نمی دونم در این مورد چیزی شنیدید یا نه ولی این روزها خیلی رسم هست که همه سعی کنن به بچه هاشون لطف کنن! و کاری کنن که از بچگی انگلیسی یاد بگیرن که در بزرگسالی مثل من نشن…
البته کلیپ های قرآنی با صدای حنانه خانم هم براش می ذارم و خیلی هم دوست داره خدا رو شکر.
ولی الان به این فکر افتادم که قابلیت های بچه ها خیلی بیشتر از این حرف هاست؛ ما اونها رو دست کم می گیریم.
تصمیم گرفتم همین الان قرائت های قشنگ دانلود کنم و هر روز حداقل نیم ساعت براش پخش کنم هر روز دو صفحه توی نیم ساعت هرچند بار که شد تکرار بشه. تا یک سال تمام قرآن رو حداقل یک بار شنیده.
فکر می کنم خیلی تاثیر داشته باشه.
یه نکته جالبی که در مورد محمد حسین طباطبایی یادم هست اینه که مامان ایشون می گفتن خودشون تو کلاس های حفظ قرآن شرکت می کردن و پسرشون هم با خودشون می بردن. دوساله بوده و وقتی برمی گشتن خونه می دیدن داره آیه ها رو می خونه. متوجه استعدادش شدن و از اون به بعد برای حافظ شدن اون پسر خوشبخت تلاش کردن. البته پدر ایشون هم حافظ بودن ولی کل قرآن نه یه بخشی که یادم نیست چقدر.
بهرحال که بیاید رو بچه هامون بیشتر سرمایه گذاری کنیم. سرمایه ای که به دردشون بخوره و بشه بهش افتخار کرد.
وقتی خدا با اون عظمتش به یه چیز مباهات می کنه پس حتما اون چیز با ارزش ترین سرمایه هست.
يَا يَحْيَىٰ خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا (12/سوره مبارکه مریم)
ای یحیی کتاب را به جد و جهد (اعتقادی و عملی) بگیر و به او در حالی که کودک بود حکمت دادیم.
به یاد خدا باشید.
داعی الی الله
آخرین نظرات