حضرت سیّدالشّهداء«سلام‌الله‌علیه» در روز عاشورا و پس از شهادت همۀ اصحاب و یاران، یعنی در آن موقعیّت حساس، که لازم است مهم‌ترین و حساس‌ترینِ مطالب بیان شود، آخرین وصیّت خود به فرزند برومندشان که در حقیقت آخرین وصیّت ایشان به شیعیان و بلکه بشریت است را چنین بیان می فرمایند:

«یَا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ‏»[۲]
ای فرزندم، از ظلم به کسی که در برابر تو، یاری کننده‌ای جز خداوند ندارد، بر حذر باش.

چند سال پیش یه فیلمی در فضای مجازی دیدم که یه مادر بچه خودش رو با یه چیزی مثل نمیدونم سیم فلزی بزرگ نمیدونم چی میزد! تو یه جای باز بودن مثل کوچه و بچه حدودا 5 ساله بود. به نظر هندی میومدن. مادر بچه رو میزد و بچه چند قدمی با گریه فرار میکرد و باز برمیگشت نزدیک مادر.

دلم خون میشه وقتی به اون فکر میکنم. اون فیلم برای همیشه روح منو آزار میده ولی درس بزرگی بود…

واقعا حیف از کلمه مادر هست که برای بعضی از مونث ها به کار ببریم.

هروقت پسرم یه کار بد و خطرناک میکنه، میرم حواسشو پرت میکنم و میگم « نه، اجازه نیست» و یاد گرفته که نه اجازه نیست یعنی نباید این کارو بکنه و وقتی بهش نگاه میکنم فقط یه چیز میبینم:

طفلی که یاری کننده ای جز خدا نداره.

مردي مي گويد: ديدم يك كودكي كه دامنش را آتش فرا گرفته بود، مدام به اين طرف و آن طرف مي دويد. مي گويد دنبال كودك دويدم تا ببينم چه مي كند؟! تا مرا ديد دستها را روي سينه گذاشت و سلام كرد. گفتم نترس! من آمده ام تا آتش دامن تو را خاموش كنم. تعجب كرد كه بين اين همه لشكر، يك نفر دلش به رحم آمد. آتش دامنش را خاموش كردم. فرمود: آيا مقداري آب داري كه به من بدهي؟ از لب هاي خشك بچه مشخص بود كه چقدر تشنه است. سريع از مشكي كه به همراه داشتم مقداري آب در ظرفي ريختم و به دستش دادم. همينكه آب را به دستش دادم نگاهي كرد و گفت به من بگو راه قتلگاه از كدام طرف است…!

السلام عليكم يا اهل بيت نبوه…