بسم الله الرحمن الرحیم

إِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ (92- انبیا)

وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ ۖ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ (93- انبیا)

فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ (94- انبیا)

به نظر من این سه تا آیه در مورد مسأله شیعه و سنی هست. البته اینو جایی نخوندم و ارزش علمی نداره.

می فرماید که دین اسلام یک دین واحد هست و من پروردگار شما هستم پس مرا عبادت کنید.

درحالیکه این دین را بین خودشان قطعه قطعه کردند و همه اونها به سوی ما برمیگردند.

پس هرکس از کارهای خوب انجام بده درحالیکه مومن هست پس سعی و عملش ضایع نمیشه و ما حافظ و کاتب عمل او هستیم.

فکر کنم لازم نیست اینو جایی بخونم و پرواضحه که منظور شیعه و سنی هست.

نکته ای که برای من قشنگ و تاثیر گذار بود اینه که الان که تو وضعیتی افتادم که احتمال میدم که اهل سنت عقایدشون عقاید اصلی باشه ولی هرچی تلاش میکنم حقیقت رو تشخیص بدم نمیتونم  لازم نیست خیلی نگران باشم. همین که ایمان دارم به خدا و اسلام تا یه حدی کارم درسته.

هربار که میخوام وضو بگیرم ترس وجودمو میگیره که خدایا نکنه دارم اشتباه میگیرم؟! نکنه باید برعکسی دستامو بشورم!

شاید به نظر شما مسخره بیاد این حرف ها و این شک ها

برای منم قبلا اگه کسی میگفت مسخره بود. ولی الان بدجور درگیرش شدم. و این مساله باعث شده حتی به این فکر بیفتم که نکنه لقمه ای که دارم میخورم مشکل داره که ایمانم مشکل پیدا کرده. من که قبلا خیلی دلم قرص بود. به همسرم هم گفتم خندید با حالت تمسخر. دیگه نهایت گستاخی بود که بهش گفتم نکنه لقمه مون مشکل داشته باشه و اون بیچاره گفت اگه مشکل از لقمه بود خب منم باید ایمانمو از دست میدادم! ندادم که! خخخخخ راست میگه. مشکل از منه.

یه بار تو یکی از کتاب های استاد مطهری خوندم که شک و شبهه چیز بدی نیست اتفاقا خوبه نشانه رشد فکری هست. و وقتی آدم فکرش رشد میکنه به شک میفته و همچین چیزایی عینش رو یادم نیست. حتی اسم کتاب هم یادم نیست ولی مطمین هستم حرف استاد بود چون وقتی کتاب های ایشون رو میخونم صورتشون جلو چشممه با اون همه ریش انگار خودشون دارن با اون لهجه و لهن خاصشون باهام حرف میزنن. برای همین به فال نیک میگیرم شاید نتیجه این شک و شبهه چیز خوبی بشه.

به امید خدا

به یاد خدا باشید…

داعی الی الله

https://daee.kowsarblog.ir/

بسم الله الرحمن الرحیم

خُلِقَ الْإِنْسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ ﴿٣٧﴾

انسان از شتاب و عجله آفریده شده است [که با نخوت و غرور، عذابم را به شتاب می خواهد]؛ به زودی عذاب هایم را به شما نشان خواهم داد، پس [آن را] به شتاب از من نخواهید. (۳۷)
جمله هایی هست که از بزرگان نقل میکنن که خیلی اون جملات روشون تاثیر گذاشته یا به نظرشون درست اومده، این آیه برای من اینطوریه. انسان از عجله آفریده شده! واقعا چیزی که آیه میگه درسته. انگار یه طوری هست که داریم از خدا میخوایم زودتر بگذره و  آسون بگذره و میخوایم نتیجه رو ببینیم که چه خبر قراره بشه و اینا اصلا صبر و تحمل نداریم که کارهامون رو درست انجام بدیم. امتحانمون رو درست پس بدیم. فقط میخوایم بگذره.

داشتم برای سایتمون با یکی از گیمر ها مصاحبه میکردم. بهش گفتم آخه هدفت چیه؟ کی چی بشه؟ تو الان بالاترین لول و درجه رو داری نفر اول هستی تو این بازی و حدود یک سال هست که دیگه هیچ امتیازی نیست که بخوای از این بازی بگیری. داری وقت و پولت رو خرجش میکنی که چی بشه؟؟؟

جوابش خیلی سوزناک بود!

گفت خب باید یه جوری بگذره دیگه!!!

دیگه ادامه ندادم. بیخیالش شدم. احساس کردم سوالم آزارش داد.

چی بگذره؟ عمرت؟ تا حالا اینطوری به زندگی نگاه نکرده بودم. همیشه از این ناراحتم که خدایا داره روزهای عمرم تند تند میگذره و من اصلا برای مردن و اون دنیا آماده نیستم. هیچ کاری نکردم. ولی این آقایی که حدودا پنجاه سالشه بازی آن لاین انجام میده فقط برای اینکه روزهای عمرش بگذره…  جالبه نه …

عجیبه

چقدر آدم ها متفاوت هستن.

ولی نه صبر کنید…

اگه بخوام با خودم صادق باشم صادقانه صادقانه اش اینطوری هست که احساس میکنم روزهام داره با عجله میگذره درسته که نگرانم از آینده و آخرت اما خب ته دلم منم دوست دارم زودتر بگذره منم دلم میخواد بدون گناه باشه و سریع بگذره که یه وقت تو گناه نیفتم.

یه نماز باید بخونیم که میخونیم دیگه. روزه هم که سالی یه ماه هست میگیریم به حول و قوه الهی

خب پس زودتر بگذره ببینیم اونور چه خبره نه؟! اونور قراره بهتر باشه پس زودتر به بهتره برسیم.

واقعا نمیدونم این چیزیه که دلم میخواد یا این چیزیه که دلم مجبوره بخواد! (این جمله رو باز نمیکنم خودتون در موردش حدس بزنید اینکه دلم مجبوره بخواد یعنی چی)

انسان از عجله آفریده شده…

درسته که ما از خدا تاریخ عذابش رو نمیخوایم و امیدواریم که عذابی برای ما در کار نباشه اما بهرحال ما هم برای دیدن آخرتش یه کم عجله داریم. (گفتم ما ولی بیشتر منظورم من بود)

وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ﴿٨٣﴾

و ایوب را [یاد کن] هنگامی که پروردگارش را ندا داد که مرا آسیب و سختی رسیده و تو مهربان ترین مهربانانی. (۸۳)

فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ ۖ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَذِكْرَىٰ لِلْعَابِدِينَ ﴿٨٤﴾

پس ندایش را اجابت کردیم و آنچه از آسیب و سختی به او بود برطرف نمودیم، و خانواده اش را [که در حادثه ها از دستش رفته بودند] و مانندشان را همراه با آنان به او عطا کردیم که رحمتی از سوی ما و مایه پند و تذکری برای عبادت کنندگان بود. (۸۴)

وَإِسْمَاعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ كُلٌّ مِنَ الصَّابِرِينَ ﴿٨٥﴾

و اسماعیل و ادریس و ذوالکفل را [یاد کن] که همه از شکیبایان بودند. (۸۵)

در کتاب تفسیر نمونه نوشته شده بود که داستان حضرت ایوب اینه که ایشون زندگی مرفهی داشتن و فرزاندان و خانواده ی سالم و خوب و از هر جهت در رفاه بودند و بسیار خدا را عبادت میکردند. شیطان حسود به خدا میگه که این ایوب چون زندگی خوبی داره انقدر تو رو عبادت میکنه و اگه انقدر مال و اموال و زراعت و باغ خوبی نداشت انقدر تو رو عبادت نمیکرد و انقدر شاکر نبود. خداوند با اینکه بندگان خودش رو خیلی خوب میشناسه حتی بهتر از خود اون بنده ها اما زراعت و باغ های حضرت ایوب رو از طریق خشکسالی و اینها از ایشون میگیره اما نه تنها از عبادت و شکر گذاری حضرت ایوب کم نمیشه بلکه ایشون بیشتر از قبل به عبادت میپرداختند. این بار شیطان خانواده و فرزندان حضرت ایوب رو بهانه عبادات ایشون میدونه و بعد سلامتی جسم خود حضرت ایوب رو که خدا همه این ها رو از حضرت ایوب میگیره اما ایشون باز هم به عبادت و شکر گذاری ادامه میداند…
تا اینکه یک روز یه فردی به حضرت ایوب میگه که ای ایوب تو چه گناهی به درگاه خدا مرتکب شدی که اینچنین در عذابی!!!
این سخن برای حضرت ایوب سخت بود و باعث میشه که ایشون از خدا درخواست رفع گرفتاری کنن همونطوری که تو آیه 83 سوره انبیا اومده و خدا هم همه اون نعمت ها رو دوباره به ایشون برمیگردونه.
و شیطان هم دیگه اونجا کاری نداشته …
میاد اینجا…
سراغ من و شما
من که اصلا اصلا خودم رو جزء صابرین نمیدونم. با کمترین خستگی، یا بی خوابی، یا اوقات تلخی؛ بی طاقت میشم و ناسپاس که هیچ دست به گله و شکایت میزنم و اگه پست های قبلیم رو خونده باشید حتما میدونید چه گستاخی هایی به درگاه خدا میکنم…
خوش به حالشون
حضرت ایوب و اونا که خدا بهشون میگه صابرین
چطوریه که میتونن 
من که اون موقع ها اختیارم دست خودم نیست، تو اوج عصبانیت یا خستگی، آرومم، صدام در نمیاد اما تو دلم دارم میپرم به خدا، که ای خدا چرا باید اینطوری می شد، من که نماز میخونم و دعا میخونم و اینهمه سعی میکنم خوب باشم و تازه اطرافیانم رو هم خوب تر کنم پس چرا تو یه ذره کمک نمیکنی و این جور چیزها و حتی بدترش
بهرحال که اصلا صبور یا شاکر نیستم
خیلی ناسپاسم، خیلی بی طاقتم
و خیلی ناراحتم که اینطوریم
میگن اولین گروهی که وارد بهشت میشن صابرین هستند…
یعنی کسانی که شبیه من نباشن اول می رن
کسایی که مثل من باشن آخر سر اگه جا بود همون دم در میتونن بشینن!!!
همونم اگه بدن خوبه من راضیم! خخخ
نتیجه نهایی اینکه میخوام یه هفته که کمه یک ماه هم کمه یه مدتی تا وقتی که یادم بمونه تمرینم این باشه که وقتی یه اتفاق بد میفته یا شرایط سختی پیش میاد و اینا شکر کنم. یعنی یا نماز بخونم یا دعا یا اینکه همینطوری تو دلم خدا رو شکر کنم. می تونم این قسمت از آیه رو با خودم تکرار کنم همون که حضرت ایوب به خدا گفتن رو منم بگم : أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ. فکر کنم فکر خوبیه.
امیدوارم که جواب بده.
به امید خدا
این جلد از تفسیر نمونه که دستمه سوره های مریم و طه و انبیا رو داره. میخوام قبل از اینکه برم پس بدم (چون قرض گرفتم) دوباره از اول بخونمش. شایدم سه باره.
داشتم فکر میکردم از برنامه دوساله ای که داشتم برای تفکر در قرآن حسابی عقب افتادم بعد فکر کردم اصلا مهم نیست مهم اینه که این آیه ها و این سوره ها رو کامل بخونم و با آیه آیه و کلمه کلمه اش ارتباط بگیرم. این ارزشش بیشتره تا اینکه بخوام سریع فقط تمومش کنم.
خدا کمک کنه انشاالله

امیدوارم این چند خط نوشته به اندازه یک جمله مفید برای خواننده داشته باشه. هیچ چیز به جز این انگیزه نوشتنم نیست هیچ چیز بدون شک.
به یاد خدا باشید.
داعی الی الله

https://daee.kowsarblog.ir/

بسم الله الرحمن الرحیم

سوره انبیا اسم 16 تا پیامبر رو میاره و یه یادی از اونا تازه میکنه.

به جز این نکته های خیلی جالبی توی این سوره هست که خطاب به کسانی بوده که حقانیت پیامبر و دینش رو زیر سوال میبردن و هر کدومشون با یه بهونه ای از بار ایمان آوردن شونه خالی میکردن.

میگفتن  این بشره مثل خود ما و هیچ فرقی با ما نداره و این کارهایی که میکنه سحر و جادو هست یا اینکه شاعر هست و یا اینکه خواب و خیالی هست و اینکه ما داریم به وضوح سحر و جادو رو میبینیم و نمیتونیم به سمتش بریم و ….

که قرآن در جواب اونها میگه که قبل از شما قوم های زیادی بودند که ستم کردند و به خدا ایمان نیاوردند و ما اونها رو به هلاکت رسوندیم و بعد از دیدن عذاب الهی خودشون اعتراف میکردن که ستم کار بودند و …

یه نکته جالبی که برای من وجود داشت و مثل یه کشیده تو صورتم نواخته شد این بود که چند وقت پیش وقتی حسابی خسته شده بودم هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و شدیدا احساس تنهایی میکردم و اینکه نه تنها کسی بهم کمک نمیکنه تازه همه ازم یه توقعی دارن و  این چیزا؛  داشتم تو دلم با خدا دعوا میکردم که خدایا وایسا ببینم اصلا واسه چی منو خلق کردی؟ 28 سال گذشت هیچی نفهمیدم بقیه دیگه هم که زحمت کشیدی آفریدی هم که هیچی نفهمیدن همه هم که دارن بدی میکنن گناه و معصیت همه جا رو  گرفته همه کس رو گرفتار کرده پیر و جوون همه گناه میکنن حالا اینا به کنار این همه تو این دنیا سختی بکشیم زحمت بکشیم غم و غصه بکشیم تازه میخوای ببریمون اون دنیا هم عذاب و اینا بکشیم؟ بابا بیخیال این چه کاری بود کردی خدایا؟ حوصلت سر رفته بود گفتی چه کنم چه نکنم بذار چار تا آدم خلق کنم سرگرم بشم؟؟؟!

وقتی این فکرا داشت توی سرم رگباری وارد میشد حسابی ترس ورم داشت ترس از خدا. نمی تونستم جلوشونو بگیرم. من نبودم که فکر میکردم فکرها بودن که رو سر من آوار می شدن. بهر حال که خودم هم از این فکرها شرمنده بودم اما نمیتونستم جلوشون رو بگیرم.

هرچی که بود درون مایه اش این بود که خدایا واسه این که خودت رو سرگرم کنی ما رو خلق کردی و ما داریم این همه اذیت میشیم و سختی می کشیم که شما سرگرم بشی چون من هرچی فکر میکنم فایده دیگه ای به ذهنم نمیرسه؛ به عبادت ما که نیاز نداشتی، به عشق و محبت ما که نیاز نداشتی کلا چیزی نیست که تو بهش نیاز داشته باشی ما هم نبودیم پس نیازی هم توی ما نبوده! پس چی بوده قضیه؟ لابد از فرشته ها خسته شده بودی دیگه. منم بودم از موجودی که کاری جز عبادت نمیکنه و اصلا مخالفت نمیکنه خسته می شدم. حالا میخواستی واسه خودت سرگرمی جدید بسازی می ساختی ولی لااقل یه کم بهتر میساختی یه کم درجه سختیش رو کم میکردی یه کم ظرفیت مخالفت رو میاوردی پایین انقدر گناه و معصیت نباشه، هم نوع کشی رو اصلا غیر ممکن میکردی، حسادت دیگه خیلی ظلمه خودت یکی رو خوشکل تر و بهتر خلق کردی یکی رو زشت تر و بدتر خودتم حسادت رو خلق کردی تا هردوشون از شرش زجر بکشن!

و یک عالمه از این تیپ فکرها که با اینکه خیلی زشت هست ولی به شما هم گفتم به خاطر اینکه شاید شما هم توی یکی از روزهای سخت زندگیتون به این درجه از گستاخی رسیده باشید که تو سرتون از این فکر ها کرده باشید و حالا اینجا همون کشیده که به صورت من نواخته شد به صورت شما هم نواخته بشه به حول و قوه الهی!

مسلما وقتی توی حس باشی و احساس کنی داری کلام خدا رو میخونی تاثیرش بیشتره.

اون کشیده این آیه مبارکه بود:

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿١٦﴾
و ما آسمان و زمین و آنچه را میان آن دو قرار دارد به بازی نیافریده ایم. (۱۶)

لَوْ أَرَدْنَا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْوًا لَاتَّخَذْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ كُنَّا فَاعِلِينَ ﴿١٧﴾
اگر می خواستیم بازیچه و سرگرمی انتخاب کنیم، چنان چه، [بر فرض محال] کننده [این کار] بودیم، آن را از نزدِ ذاتِ خود [برابر با شأنمان] انتخاب می کردیم [نه از آسمان و زمین که مملوکِ ما هستند.] (۱۷)

بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ ۚ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ ﴿١٨﴾
نه، بلکه [شأن ما این است که] با حق بر باطل می کوبیم تا آن را درهم شکند [و از هم بپاشد] پس ناگهان باطل نابود شود؛ و وای بر شما از آنچه [درباره خدا و مخلوقات او به ناحق] توصیف می کنید. (۱۸)

اینکه گفته ما حق را بر باطل میکوبیم تا آن را در هم شکند منو به این فکر انداخت که انگار ما انسان ها و حتی حیوانات و بقیه، باید باشیم. باید می بودیم. نمیدونم جرأت ندارم بگم مثل خدا که هست و بایدم باشه ما هم هستیم و بایدم میبودیم «گفتم دیگه». یه همچین فکرهایی برام ساخت و اینکه مهم نیست چرا ما خلق شدیم مهم و ترسناک قضیه اینه که حالا که خلق شدیم بهتره حق باشیم نه باطل. شوخی در کار نیست. بازی و سرگرمی هم نیست قضیه جدیه.

و لکم ویل مما تصفون   جمله ای بود که فکر کردم خدا خودش مستقیم داره به من و فقط من میگه و خاک تو سر من با این مغز پوکم… چرا من انقدر گستاخم یعنی آدم چقدر میتونه پررو و بی حیا باشه که در مورد خدا هم اینطوری فکر و خیال ببافه.

و نکته جالب دیگه ای که نظر منو به خودش جلب کرد این بود که انقدر خدا علم و آگاهی داره که هیچ و انقدر این قرآن کامل و پاسخ گو هست که هیچ اگه کسی واقعا دنبال جواب واسه سوالاش باشه همین که شروع کنه به خوندن این کتاب مبارک، معجزه وار جواب سوالش جلوش سبز میشه و بسیار تاثیر گذاره. خیلی جالبه.

متاسفانه متاسفانه متاسفانه متاسفانه متاسفانه متاسفانه متاسفانه متاسفانه

باز هم با خوندن این سوره شبهات ذهنم بیشتر شد در مورد مساله شیعه و سنی که گفتم خدمتتون ولی بی توجه به شبهات ادامه میدم و این دفعه پر دل و جرأت تر از قبل. انگار دیگه چیزی برای از دست دادن نداشته باشم یا اینکه می دونم لب مرز نگه داشته میشم و هیچوقت سقوط نمیکنم به وادی تسنن چون وقتی یاد واقعه کربلا میفتم ته دلم به حقانیت حسین علیه السلام قرصه.

شبهه ها رو به شما نمیگم خخخ دلتون نخواد. می ترسم باعث شر بشه.

امیدوارم توی این چند خط نوشته برای شما یه جمله مفید بوده باشه.

در پناه خدا شاد و سلامت باشید…

داعی الی الله

https://daee.kowsarblog.ir/